Çiğdem, Vargit (Crocus)
Çocukluğumu en yoğun hatırlatan çiçeklerden biridir. Çok anım vardır çiğdemlerle...elimize çiğdem kazığı diye ucunu sivrilttiğimiz çomaklarla, elimizin kavrayabileceği kadar büyük taşları alır, çiğdem kazmaya giderdik. Büyüklerimiz öğretmişti bize. Yumrularının herhangi bariz bir lezzeti olmasa da yemeye çalışırdık, çocukluk işte...bir oyundu bize göre... O kadar sert zeminde yetişirlerdi ki, çocuk ellerimizle kazmak için, kaç kez parmaklarımız kan toplamıştır. Öyle de güzel açarlardı ki; Sarı, turuncu, pembe, beyaz, ... en çok pembe olurdu çayırlarda... Şimdi hem bizler hem de büyüklerimiz bu çiçekleri mümkün oldukça koruyor ve yetiştiriyoruz. Zaman değişiyor ve insanlar bilinçleniyor. Gerçi "o çayırlar kaldı mı kide, doğal olarak yetişsin" dediğinizi de duyar gibiyim. Gelelim nasıl yetiştirdiğime; Elimde sadece sarısı mevcut, fazlasını edinmek istemedim, saksı bitkisi değil malum. Şimdilik saksıda, kıt imkanlarla yetiştirmeye çalışıyorum. Güneşi seviyor, toprağının