HAYATA TUTUN - Gıda hazırlama, bitki yetiştirme ve yaşamsal pratik bilgiler içerir

Uzun, hatta çok çok uzun bir aradan sonra, nihayet yeni kayıt eklemek için zaman ayırabildim. Birileri blogları yasaklamaz veya internet kullanıcılarına engeller koymazsa yine kayıt girmeye devam edeceğim. Bir türlü gelemeyen bahar ayının ilk günlerinden çektiğim görüntülerle başlayayım. Bitmek bilmeyen yağmurlu günler, saksıya tıkılıp kalmış bitkilerime iyi gelmedi. Sardunyalarımda görüldüğü gibi pek çok çiçeğimin yapraklarında ve çiçeklerinde deformasyona sebep oldu. Sardunyalar aslında suyu sevmez ama hafif yağmurları seviyor. Saksıya dikilmiş, dikildiği saksıların direnaj sorunu varsa, köklerini oynatacak kadar yoğun yağmura maruz kalmışsa, yağmur suları uzun süre bitki üzerinde kalmış ve hava akımı sağlanamıyorsa  ve harç nemli kalmışsa, deformasyon gelişir ve kök çürükleri meydana gelir. Bu da mantar hastalığı ve yoğun mücadele demektir.  Geçirdiğim yoğun günler ve bitmeyen yağmurlar nedeni ile henüz balkonumla hiç ilgilenemedim diyebilirim. Gübrelerini ve sularını vermek

Sardunyalarım, benim vefalı çiçeklerim.  Herşeye rağmen hala çiçek açıyorlar. Şöyle saksılarını sere serpe yerleştirip seyredemiyorum ama, çiçeklerini görmek beni yine de mutlu ediyor. Karar verdim, bu yaz kırılan saksıların yerine, dikdörtgen saksılar almayacağım. Yer darlığı yüzünden asılma kolaylığı olsun diye dikdörtgen tercih ediyordum ama, bir fikir geliştirdim, eğer mümkün olursa, artık her çiçeğimi yakışan saksılarla sergileyebileceğim. Sardunyalarımı böyle gördükçe, şöyle eskitme yuvarlak toprak saksılarda ya da eski tenekelerde hayal ediyorum. Geçmişte olduğu gibi. Belki dikdörtgön olarak ahşap saksılar da düşünebilirim, bakalım... Pembe ve kırmızı ne kadar baskın bir renk. Beyaz sardunyalarım pembe olarak açıyor yine. Bir daha beyaz dikersem diğer balkona alıp, aralarında ciddi bir mesafe bırakacağım. Bakalım birbirlerinden renk çalmadan nasıl açacaklar...  Kendilerini çiçeğe verdiler. Artık hiç sürgün ve yaprak vermiyorlar. Hiç sulamıyorum, kendi

Şu aralar suyu tamamen kestim. Her sardunya gibi suyu sevmiyor zaten. Toprağı çok kurursa azar azar sularım. Dışarda bırakmaya kıyamadım, duvara asılı halde duruyordu,  küçücük saksısı fırtınaya dayanamazdı. Evin güneş alan bir kısmına koydum, açmaya devam ediyor. Hala küçücük, çiçek açmaktan büyümeye fırsatı olmadı henüz. :) Daha önce de defalarca resimlerini paylaşmıştım, o açıyor, ben çekiyorum. Bakalım ne zamana kadar bu döngü devam edecek.  :)

Koca yaz geçti açmadı, hal öldü ha ölecek derken, çelikleye çelikleye bir hal olmuştum. Bu yıl çok umutlu değildim artık, onca ölümden döndükten sonra açması mümkün görünmüyordu. Amaaa... ta ta taaa...  Çok güzel açıyor. Rengi tam istediğim gibi. Bu soğukta beni nasıl da sevindirdi. Don yaşamazsak o da mutlu olacak, ben de. :)) Bir köşede diğerleri ile birlikte baharı bekliyorlar. Kırmızıların yanına dikmiştim, bahara acilen ayırmam gerekli, yoksa zamanla kırmızıya döner.

Kırmızı sardunyalarım hep birden açmışlardı, şimdi de birlikte soluyorlar. Tam açmış hallerini çekmemişim. En dayanıklı ve arsız sardunyalar kesinlikle bunlar. Her şartta yaşamayı başarıyorlar. Tam gün güneş alıyor ve çok az su istiyorlar. Daha ne olsun, çok mütevaziler. Kış geldi, havalar soğudu ama onlar hala açıyor, benim bir çiçekten beklediğim de tam olarak bu. Aşırı çiçeklendiğinden olsa gerek, yaprakları çok az. Çiçekleri geçince tam besin takviyesi vererek güçlenmelerini sağlayacağım. Onlar bana lazım. Haa bu aradaa... bu görüntüler de rüzgarda çekildi, çiçekleri uçuşuyor gördüğünüz üzere...

Ben bu şahane rozet çiçeklerinden geçen yıl neden dikmemişim. Çok pişmanım çook... Çiçekleri çok narin görünse de çok dayanıklı ve bonkör bir çiçek. Açtıkça açıyor. Hele bu kadar rüzgarlı bir balkonda... en dayanıklı çiçeklerden biri olarak seçtim kendisini. Tohumların döküldüğü yerde, gelecek senenin çiçekleri şimdiden çimlenip büyüdü bile. :) Ne yazık ki fırtınaya maruz kalıp,  hırpalandıktan sonra fotoğraflarını çekmek aklıma geldi. :( Bu yıl sardunyalarım sıcaktan çok etkilendi. Oysa ki sıcağı seven, suyla arası olmayan dayanıklı bitkilerdir. Kaybettiğim sardunyam olmadı ama kırpa kırpa küçüldüler. Havaların düzelmesiyle kendilerine geliyorlar. Resimde gördüğünüz pembe güzelim, beyaz olarak başladığı hayatını, pembe olarak devam ettirme kararı aldı. :) Bu kırmızı sakız sardunyamın resmini bir türlü göründüğü gibi çekemedim. Rengi o kadar canlı bir kırmızı ki, tarifi imkansız. Rengiyle eşimin favorisi. Sıcaktan bir kısmı kurudu. Canım ablacığım tayinleri çıkınca, pembe sard